Wyzwania - czy warto je podejmować?

Kiepski ze mnie motywator, ale postaram się :D W sumie wyzwania są nieodłączną częścią naszego jestectwa - ot dla kogoś wyzwaniem może być wstanie z łóżka o nieludzko wczesnej porze bądź rozmowa z kimś z kim ochoty rozmawiać nie mamy. Jednak to są wyzwania stawiane przez życie (jako tako można to rozpatrywać). A co z wyzwaniami stawianymi przez nas dla nas? Robisz coś dla siebie? Stawiasz poprzeczkę? Walczysz ? Czy masz to w czterech literach bo nie chce Ci się?  Mi się często nie chce. Oj bardzo często. Ale jednak mam takie momenty kiedy stwierdzam, że czas zrobić coś dla siebie. I tak oto wynalazłam sobie wyzwanie przysiadowe. Oczywiście jest to wyzwanie ruchowe, typu schudnę tyle i tyle, będę jeść to i tamto... Tyle, że nie mówię o tylko takich. Stawiajcie sobie przeróżne wyzwania. Ich osiągnięcie da Wam poczucie wielkiego powera i superowości. Nauczę się jakiegoś języka, nauczę się gotować, tańczyć, zrobię kurs jakiś tam. Wystarczy plan i garstka chęci na początku. Gdy się wkręcisz to leci dalej. Posługuję się przysiadami bo takie wyzwanie postawiłam przed sobą. Mogę z czystym sumieniem napisać, że jestem z siebie dumna. Pilnowałam tego, robiłam, nie położyłam się spać póki nie zakreśliłam okienka. Tyle, że zatrzymałam się na 26 dniu. Nie dlatego, że chęci zabrakło. Kolana dały o sobie znać. I tu moja rada - rozgrzejcie się dobrze. Ja widać robiłam  to czasem zbyt słabo i pojawiły się trudności i ból. Nie bardzo wiedziałam jak mam to tego podejść. 200 przysiadów na raz? Nierealne :D Do 80 robiłam je bez przerwy. Później seriami po 20,30 bądź 50. I najważniejsze - efekty. Jeśli stawiamy sobie jaki cel to liczymy na to, że zaowocuje to dla nas nagrodą. Zgrabniejszą sylwetką, nowymi umiejętnościami, znajomościami etc. Ja średnio zauważyłam cokolwiek - pamiętajcie nasza ocena nigdy nie będzie obiektywna. Zauważyłam lekki zanik cellulitu (teraz się już go chyba bez specjalnych kosmetyków nie pozbędę :D), i wręcz nie widoczne podniesienie pośladów. Żeby nie polegać tylko na swoim zadaniu o opinię poprosiłam mamę i M. I cóż. Oni zauważyli. Mama stwierdziła, że tyłek mi się napompował ( pozostawię to bez komentarza :D), a M, że pośladki powędrowały w górę. Czyli co? Sukces! Oczywiście nawet w połowie nie wygląda tak jak ja bym sobie tego życzyła, ale będę pracować dalej :D Chciałam zamieści zdjęcie co by zobrazować tak, że nawet nie tak źle to teraz wszystko wygląda, ale usłyszałam, że swojego tyłka wstawiać tu nie będę ;D Nie miał mi kto zrobić zdjęć, więc musicie uwierzyć mi na słowo, że warto :D Może podejmiecie wyzwanie?