codzienności cząstek pięć...

cóż jak się spodziewałam zapał do pisania bloga zniknął tak szybko jak się pojawił ;/ ale nie poddam się mojemu lenistwu! nie ma mowy.
Tak jak wcześniej pisałam przeczytałam Trylogię Czarnego Maga a później już bez entuzjazmu ale z ciekawości Trylogie Zdrajcy. I cóż o ile pierwsza była świetna poza zakończeniem... nie mówię, że musiał być słodki happy end... chociaż nie kryje- lubię jak kończy się dobrze, ale kończyć żywot tak wykreowanej postaci  z którą zżyło się tylu czytelników jest dla mnie nie do zrozumienia. Pani Trudi wytłumaczyła to tym że nie chciała happy endu i że dzięki temu zapamiętamy zakończenie, jednak dla mnie to w pewnym stopniu wymówka. Wygląda to tak jak by zabrakło pomysłu na postać Akkarina. I smuci mnie to niezmiernie. Dlatego z niezbyt dużym "podnieceniem" czytałam drugą trylogię. Czegoś mi w niej brakowało. Oczywiście wiadomo czego :). Ale pomijając ten fakt wszystkie wątki według mnie były dość dziwne. Znaczy... w sumie nie wiem  jak opisać swoje odczucie. Może brakowało mi buntowniczej Sonei... dreszczyku który towarzyszył mi podczas jej wędrówek po slumsach... Ahh, wiem że wiele osób może się ze mną nie zgodzić ale jeśli autorka wybrała takie zakończenie to powinna na tym zakończyć a Trylogia Zdrajcy nie powinna powstać. Wtedy pozostał by tylko żal i smutek i tyle. Pewien niesmak, że autorka tak przywiązuje nas do postaci, sprawia że zmieniamy do niej zdanie, stopniowo zyskuje ona naszą sympatie i trach! Można by wywnioskować,że skoro postać tyle przeszła dostanie coś od życia a tu... tyle się wycierpiał i w nagrodę autorka zakończyła jego biedne życie. Gdyby doszukiwać się w książce wątków pouczających ja widziałabym to tak: człowiek znosi wiele bólu, upokorzenia, dba o innych . Mimo że obrał złą drogę w dążeniu do celu to jet dobry. I mimo cierpienia, tego że powinien dostać trochę odpoczynku całkowicie poświęca się dla innych i ginie. Wnioski? Po co mam cierpieć, starać się dla innych skoro autorka pokazuje mi że nie spotka mnie po tym nic dobrego? Powiedzmy sobie szczerze każdy chce żyć bo życie to dar. Staram się dla innych, znoszę ból i nie mam z tego nic. Odbiera mi się mój dar. Więc po co się strać? Lepiej zająć się sobą a może coś z tego będzie.. Ok. Za dużo jakichś dziwnych rozważań :> Rozumiem, że takie kreowanie bohatera z góry przewidywało, że zyska on rzeszę zwolenników. Nie ładnie Pani Trudi. I tak gdy przeczytamy drugą Trylogię nic tak na prawdę nie wzbudza zbyt dużej ciekawości, wszystko toczy się dziwnym trafem i często miałam wrażenie- ale, ale to chyba powinno być inaczej! Skoro jest to kontynuacja to niektórym wątkom można być przyjrzeć się bliżej.. choć troszkę je rozwinąć. Tymczasem popadły one w całkowite zapomnienie lub napomknięcie w jednym zdaniu.  Więc cóż dla mnie byłyby dwa wyjścia gdyby można było cofnąć się w czasie a mianowicie: skończyć Trylogię Czarnego Maga i do niej nie wracać albo zmienić zakończenie bądź nawet wydarzenia przed nim. Ohh poniosło mnie :D Oczywiście to tylko takie moje prywatne odczucia. To Autorka stworzyła bohaterów i świat rządzony własnymi zasadami.  Długo mnie to męczyło i dobrze, że chociaż tu wylałam swoje flustracje :) Znalazłam kilka fanfictionów i szczerze powiem, że bardzo mi się podobały. Uważam nawet, że niektóre mogły by być wykorzystane w książce i kontynuowane. niżaj zamieszczam kilka z nich.
Tak się zastanawiam i tak mnie to męczy... może sama bym coś skrobneła.. jednak moje pomysły ulatniają się tak szybko jak się pojawiają i to jest najgorsze. to tego jestem świadoma braku jakiegokolwiek talentu pisarskiego.

http://www.fanfiction.net/s/6785938/1/Czarny-Mag-Gildii
http://www.fanfiction.net/s/6280274/1/Wielki-Mistrz
http://www.fanfiction.net/s/7410292/1/Exodus